Natuurherinneringen van een radiovrouw, alleen: klopt het wel?

Vraag een radioverslaggever om een bijzondere herinnering, en je krijgt gelijk een mooi verhaal. Want: radioverslaggevers maken veel mee. Dat blijkt ook uit het boek Radiovrouw van Jeannette Parramore die jarenlang werkte voor natuurprogramma Vroege Vogels. Alleen weet je bij haar niet of het klopt (en dat is precies de bedoeling).

Wat: Radiovrouw
Wie: Jeannette Parramore
ISBN: 9789464710861

“We waren aan het duiken in het Grevelingenmeer. Dat moet op een speciale manier, omdat je anders niets kunt opnemen voor de radio”, herinnert Parramore zich. “We keken naar wieren en anemonen en vissen. Opeens zie ik uit een ooghoek iets grijs passeren, het leek wel een groot reptiel. ‘k Moest gelijk denken aan het monster van Loch Ness. Het is daarna nooit meer teruggezien.”

-Lees verder onder de podcast-

Tja… is het waar? Dat is nou net het geval met alle verhalen in Parramore’s boek: op een gegeven moment gaan de feiten over in fictie. En dan gebeuren er dingen die misschien helemaal niet kunnen! Dat klinkt misschien suf, maar Parramore heeft er een boeiende collectie verhalen van gemaakt die zeer lezenswaardig zijn. Na het ene verhaal wil je blijven lezen, want: welke fantasie heeft ze in het volgende verhaal aangeboord?

Mysterie en raadsels
“De duik in het Grevelingemeer was echt, en wat we gezien hebben is echt. Op een gegeven komt er een kantelpunt waarbij fictie om de hoek komt kijken. Het is voor de lezer niet altijd duidelijk wat waar is, en wat niet. Dat is precies wat ik graag wil”.

-Lees verder onder de foto-

Is dat niet apart, om als verslaggever die jarenlang de waarheid vertelt, er nu maar op los te fantaseren? “Ik hou van mysterie en het raadsel. Ik denk dat lezers dat ook leuk vinden. Je hoeft niet altijd alles uit te leggen en op te lossen. Laat mensen maar nadenken over de dingen die gebeurd zouden kunnen zijn”.

Los gaan
Parramore is een Zeeuwse van geboorte, en elke keer als er bij Vroege Vogels een onderwerp uit Zeeland voorbij kwam, dan keken de collega’s al naar haar. Door alle verslaggeversklussen is ze een soort Zeeland-specialist geworden op de redactie.

Nu is ze schrijfster, van ‘feitenfictie’: ware verhalen die veranderen in fictie. “Verzinnen is ontzettend fijn. Na jarenlang checken waarin altijd alles moest kloppen voor mijn werk, is het heerlijk dat ik nu opeens helemaal los mag gaan en erbij kon verzinnen wat ik wilde”.