Doodsstrijd van een meeuwenjong

De meeuwen schreeuwen behoorlijk vandaag. Dat is ook niet zo gek. Eén van hun kuikens vecht een doodsstrijd uit. Gek genoeg schreeuwen de ouders dus wel, maar grijpen ze niet in.

Het zilvermeeuwennest met de twee kuikens ligt in een hoek die wordt gevormd door een opstaand stukje van het dak en het omhulsel van een zonnepaneel. De jongen zijn behoorlijk aan de wandel en één van hen is kennelijk op het zonnepaneel geklommen en in een richel gevallen.

-Lees verder onder de foto-

Je ziet het diertje lopen van de ene plek naar de andere. Het probeert en probeert, slaat met zijn kleine vleugeltjes en trekt zich met het kopje op, maar het lukt net niet om hoog genoeg te komen zodat ie over de rand terug naar de veilige kant van de rand kan vallen.

Kontje geven
Pa en ma zien het, staan erbij en roepen. Als mens denk je: geef dat jong met je snavel een kontje, dan is die er zo uit. Maar kennelijk werkt dat bij zilvermeeuwen anders.

Omdat ik (schrijver van dit blog) nogal teergevoelig ben, wil ik helpen, ook al ben ik van mening dat je de natuur zijn gang moet laten gaan. Toch heb ik de hor weggehaald en het raam geopend. Kan ik uit het zolderraam klauteren om het jonge meeuwtje dat kontje te geven?

Het blijft afwachten
Nee. Zodra het raam open gaat komt moedermeeuw in opstand, met een waarschuwende alarmroep. IEW IEW IEW (vrij vertaald: gevaar, mens blijf weg anders val ik je aan, ik pik je, IK PIK JE!).

En dat is de situatie. Het meeuwtje zit gevangen. Als het niet lukt om uit de richel te komen, dan gaat het jonge zilvermeeuwtje dood. Daarmee wordt het voedsel voor andere dieren en insecten.

Maar dan toch!
Uren later: we geven het minimeeuwtje weinig hoop meer. Alleen…. aan het einde van de middag is het stil op het dak. Geen meeuwengeroep, anders dan bij de voedselvluchten. Dus… even kijken.

Daar is een wandelend meeuwenjong. Verhip! Daar is er nog één. Het nog maar paar dagen oude vogeltje is toch uit die richel gekomen.