Het lijkt wel dolle dinsdag, zoveel is er te melden. Over vrolijk vliegende vogels, een mank pootje en over geluid. Je hoort de schreeuwende meeuwen nu volop.
-Lees verder onder de foto-

Waar je in Vlissingen ook bent… je hoort het meeuwengekras. Of waarschuwend geroep, het is maar net hoe je het wil horen. Op allerlei plekken vliegen jongen uit, en de ouders houden ze goed in de gaten. Dat gaat met een hoop herrie. “Ieuw ieuw gwak gwak gwak”. Vertaald: kom niet in de buurt van mijn kind. Maar ook: kom dan kind, vlieg eens!
Samen
‘Onze jongen’ weten ondertussen allebei wat er gebeurt als je je vleugels gebruikt. Het juveniel dat gisteren op het dak achterbleef (noem ‘m voor het gemak ‘nummer twee’) blijkt vanochtend opeens ook op een schuurtje te zitten. Al piepend trekt ie de aandacht.
Het is hetzelfde schuurtje waar gisteren juveniel ‘nummer één’ naar toe was gevlogen. Daar zitten ze gezellig samen.
-Lees verder onder de foto-

Maar nummer één krijgt het als snel op zijn heupen. De lucht in! Hij kan al flink vliegen en maakt ronde na ronde boven de buurt. Je ziet het op de foto hieronder… zo vrij als een vogel.
-Lees verder onder de foto-

Dat vliegen zie je ook in de video hieronder. In de loop van de middag blijkt dat de vogel een handicap heeft. Nummer één loopt mank.
-Lees verder onder de video-
Of het manke-pootje is aangeboren of dat het juveniel ongelukkig na een vliegsessie is geland is onduidelijk.
Stukje vliegen, stukje lopen… de jonge meeuwen gaan van schuurdak, naar de groenstrook op de straat, naar een rij huizen verderop, om weer terug te keren. De ouders roepen ondertussen heel wat af, net zoals de andere meeuwen in de buurt. De hond van de overburen krijgt er genoeg van: “blaf!”
De meeuwen trekken zich er niets van aan.





