Horizon van papier en metalen zooi; twee expo’s in één in Hoogelande

De overeenkomst is dat ze allebei begonnen met ‘troep’. Gerda met gevonden hout en oud ijzer, Sanny met van die papieren vellen uit schoenendozen. Verder is hun werk heel verschillend. Huisjes op palen en vergezichten van papier, in de Kapel van Hoogelande, vlakbij Middelburg.

Wat: Dubbeltentoonstelling: Woonst – Gerda Kramer; Papieren land – Sanny de Graaf
Waar: Kapel van Hoogelande, op de kruising van de Hoogelandseweg en de Meinersweg, grofweg tussen Middelburg, Koudekerke, Grijpskerke en Biggekerke
Wanneer: tot en met 2 september 2021

Normaal werken de schoonzussen nooit samen, maar nu wel, en hun werk combineert goed in het kleine Walcherse kerkje. “Het is een fantastische ruimte”, zegt Gerda Kramer. “Er zat wel een klein pechje aan. Door blikseminslag doen de lampen het niet meer, en die hangen heel hoog. Daarom hebben we bouwlampen en schemerlampen neergezet”.

Verdeling
In het midden van de kapel vind je de huizen op palen van Gerda, en aan en bij de muur hangen en liggen de papierlandschappen van Sanny. Die verdeling pakt goed uit. De ‘drukte’ in het midden en de ‘vergezichten’ aan de rand. “Net zoals wij zijn”, zegt Gerda, “ik ben druk en zij is rustig”.

-Lees verder onder de foto-

*Gerda Kramer met een aantal van haar huizen op palen.*

Gerda Kramers zooi
“Ik maak samenstellingen van gevonden hout en roestige zooi. Dat raap ik op en daar maak ik dingen van. Mijn laatste serie waren tuinvogels. Dan kun je een oude zaag bijvoorbeeld gebruiken als vleugel of staart. Nu maak ik huisjes. Een stuk van een oude zaag kan dan een bakje zijn. Ik zie altijd iets in een voorwerp. Een blaadje op straat kan een kusje zijn”.

Als je Gerda’s huisjes bekijkt herken je stukken roestig conservenblik als zijkant en een oude koektrommel als dak. Van twee stukjes touw en een stel roestige spijkers is een touwladdertje gemaakt. “De huisjes staan allemaal op poten, met in het achterhoofd de stijgende waterspiegel. Of ons land zinkt, of de mensen moeten steeds hoger worden”. Ze wil met haar werk niet per se bewustwording op gang brengen? “Ik ben geen klimaatactivist”.

-Lees verder onder de foto-

De kunstenares moedigt aan om haar huisjes vooral aan te raken. Er zitten deurtjes in, zodat je er wat in kunt stoppen. “Een bezoeker die met haar opa kwam zag het huisje met het nummerbord 33. Haar opa had op 33 gewoond. Toen wilde ik zeggen dat ze mijn huisje kon kopen om er later een urn met de as van haar opa in te zetten. Maar dat heb ik toch maar niet gezegd”.

Sanny de Graafs papier
“Ik merk dat mensen die het werk hier in de kapel komen bekijken in eerste instantie niet doorhebben dat het papierwerken zijn”. En inderdaad: het lijken wel schilderijen, maar zijn toch echt laagjes papier die op elkaar zijn geplakt.

-Lees verder onder de foto-

“Doordat het papier transparant is en verschillende kleuren heeft ontstaan kleurmengingen, horizonnen en zichtlijnen. Ik gebruik behangplaksel en het gebeurt wel eens dat er gaten ontstaan in het papier. Dat geeft dan ook weer diepte en andere kleuren”.

De techniek die Sanny gebruikt is best apart, vind ze zelf ook. “Ik heb het per ongeluk ontdekt, met rommel die ik om me heen had liggen. Ik dacht: wat gebeurt er als ik vloeipapier uit een schoenendoos opplak op een doek? Met verschillende kleuren ben ik gaan experimenteren. Dat is gaan groeien. Voor mezelf is het ook verrassend”.

-Lees verder onder de foto-

Sanny de Graaf geeft uitleg over haar werk.

In de tentoonstelling hangt een doek dat bij Etcetera.Plus herinneringen oproept aan het Zeeuwse landschap. Je kunt er duinen in zien als je wil, of een typisch Zeeuws vergezicht. “Dat doek lukte niet goed en ik haalde het papier er steeds weer af. Doordat er restjes achterbleven ontstond juist een heel eigen tafereel”.

-Lees verder onder de foto-