Even ben ik alleen met de Queen. Voor een seconde of wat. D’r staan ook anderen om ons heen, maar voor mijn gevoel zijn we samen. We zwaaien naar elkaar.
Koningin Elizabeth bezoekt Duitsland in 2015, en maakt vanuit Berlijn een dagtrip naar Frankfurt am Main. In die stad ben ik op vakantie. ’s Ochtends krijgt de Queen een ontvangst in het stadhuis en ik wil daar staan.
Na een controle door een beveiligingsman -in mijn tas zit alleen een mobieltje- sta ik tussen duizenden anderen te wachten op een plein. Na een paar uur arriveert de koninklijke auto en zien we een glimp van de Britse monarch. Leuk!
Zij gaat naar binnen, ik wandel verder de stad in.
-Lees verder onder de foto-

Uren later, met kilometers wandelen in de benen, arriveer ik per metro terug in de binnenstad. Het is er opvallend leeg zonder auto’s. Boven mijn hoofd maakt een helikopter dat typische wentelwiek-geluid. Dan valt het kwartje: de Queen is klaar in Frankfurt en zal de stad per auto verlaten. Doet ze dat via de lege straat waar ik net loop?
Letterlijk een minuut later doemt in de verte een auto op, met een politie-escorte voor en achter. De koninklijke standaard wappert op het front van de auto, waardoor je weet dat ‘zij’ er in zit. Een foto is snel gemaakt terwijl de wagen dichterbij komt. Blijf ik fotograferen? Nee, ik wil dit moment ‘echt’ beleven, en niet via het schermpje van mijn mobieltje.
-Lees verder onder de foto-

En dan: haar auto is ter hoogte van mijn plekje op de stoep, met het autoraampje open. Op de achterbank zitten echtgenoot Prins Philip en -gelukkig, aan mijn kant van de auto- koningin Elizabeth.
Ik kijk naar haar en zwaai. Zij kijkt naar mij en zwaait. Twee seconden lang hebben wij ons privé-moment. Zo voelt het in elk geval voor mij. Terwijl zij doorrijdt, en ik in de zevende hemel raak.
’s Avonds zie ik haar weer, maar dan op tv. Duty calls, en ze schudt de hand van de Duitse bondspresident. In gedachten zwaai ik kort naar haar. Dag Queen. Bye Bye.
Remco van Schellen – 8 september 2022
