Voor een artikel op Etcetera.Plus over grensgedachten raadpleegde deze site kunstenaar Stefaan van Biesen, die in Kieldrecht het kunstwerk Grenzer maakte. Hij stuurden ook een ‘verantwoording’.
Grens?
Grenzen zijn menselijke constructies. Ze zijn een door de mens bepaald begrip om velden af te bakenen. Deze, op historische, culturele, sociologische gronden gegroeide afbakeningen, zijn in wezen binnen het menselijke denken paradoxaal.
De mens heeft steeds getracht om vrij te zijn. In het denken zijn er geen grenzen. ‘De gedachte is vrij’ is een thema dat in vele culturen terug te vinden is.
Grenzen zijn in het menselijk doen en laten een beperking.
Een topografische grens is iets dat we ons zelf opleggen.
Het credo van Beethovens’ laatste symfonie ‘alle mensen worden broeders’ (en veelvuldig internationaal gebruikt in staatsceremonies), blijkt een utopie, maar ze is iets dat we moeten koesteren.
Grenzen sluiten ontmoetingen soms uit.
Een eenheidsgevoel is daardoor beperkt.
Grenzer.
De titel van het werk is ‘Grenzer’. Mijn figuur is zelf een dunne grens.
Hij loopt door een scherm, een transitzone van het ene naar het andere gebied. Hij is een passant, onderweg tussen twee werelden.
Grenzen leven in ons hoofd. De mens kan handelen in vrijheid.
Vrijheid die alleen echte vrijheid is wanneer ze niet ten koste is van onze andere medemens.
