Geplaatst door In het najaar van 2018 bezocht Etcetera.Plus het oude station Racour in België. Racour ligt recht op de taalgrens en bijna honderd jaar passeerden treinen van Landen naar Tamines en terug.
Treinen rijden er al sinds 1959 niet meer. Het station is nu een B&B: je kunt er slapen in tot kamers omgebouwde ruimten, en de huidige eigenaar heeft een stukje van het spoor teruggelegd. Het gebouw is door Vlaanderen uitgeroepen tot monument.
Het inspireerde tot het volgende gedicht.
Waar vroeger treinen reden is het nu stil.
Wind zorgt voor een zacht geruis door de bomen. Kwetterende vogels; spinnende poes die nu en dan om een kopje bedelt. De rails liggen er verlaten bij.
Rust op station Racour.
Sluit de ogen en voel hoe het was:
sissend stoom en de harde toon van een gierende rem. De geur van kolenvuur vermengd met waterdamp. De grond dendert door de tonnen rijdend staal. “Halt! Dit is Station Racour!”
Mensen met hoeden en valiezen, wachtend op het perron. “De trein naar Landen is vertraagd.” Zuchtende Vlamingen. “Le train à Tamines a été retardé.” Zuchtende Walen. Je zit hier tenslotte pal op de taalgrens.
Akketuut! In de verte doemen dan eindelijk rook en stoom op. Lijn 147 arriveert en arrive. Blije gezichten want we gaan eindelijk onderweg…
Het oude station van Racour. Waar de trein versnelde, fiets of loop je nu op een asfalten pad. Op de plek van vettige spullen van onderhoudsmannen slaap je nu. De wagons staan permanent stil, met een bed erin.
In de verte razen auto’s over de E40 naar Brussel en de kust, of andersom naar Luik, en zelfs tot ver in Kazachstan.
Auto, fiets of je eigen voeten: da’s het huidige vervoer, naar station Racour.
© Remco van Schellen – 20 september 2018
te Racour/Raadshoven
Etcetera.Plus 